“Gel artık be Reşat Abi gel artık. Burada seni bekleyen haberler var. Beyler konaklarında rahat kalınca, kıçları kaşınıyor, başı boş kalmış danalar gibi birbirlerine saldırmaya başlıyor, tuzak kuruyor birbirlerine çökmeye çalışıyor, birbirlerini yok etmeye çalışıyor. Birbirlerinin gözünü oyacaklar. Nasılda beceriyorlar bunu, hepsi de konağında çiftliğinde cambaz. Birbirinin ayağını kapma peşinde. Bir araya da gelince, burada akşamları görüyorum, birbirleri- nin yüzlerine karşı methiyeler diziyorlar. Hepsi de yüzsüz insanlar bunlar. Akşam burada gör, bunları gözle notunu ver. Bir değişik olan buraya sık sık uğrayan, bana takılan, benimle makara yapan, kafa bulan, beni kızdıran, bundan zevk duyan, beni söyletmek için beni yarım kulakla dinlemeye çalışan, bunu sen öyle sanırsın ama can kulağıyla dinler seni anlamaya çalışır, sonra da beni önemsediğini bana belli eden Reşat Abi var. Adam en azından dobra, neyse o, en azından açık seçik net. Hiç beye benzemiyor, halktan biri gibi tavırları var. Kavgada ama bir kaplan. Babam öyle söylüyor. “
Kız Reşat’ın geleceğinden umutluydu.