Anlaşılmayan her şey yitip gidecek günün sonunda. Toprak olacak vaktinde kıymet verilme- yen ne varsa. Çiçekler solup gidecek, aydınlık yerini yavaş yavaş karanlığa bırakacak. Bilmem ki kaç gece karşında oturup saatlerce konuştum. Cümlelerim değil kalbini kulağını dahi ıskalamış. İnsan de- diğin ihmale gelir miydi? Anladım ki karşımda oturan bedenden ibaret, sonra zaman girdi araya ve sonra mecburiyetler... Sözler anlamını yitirdi, sükut buldu içimde coşan nehir.