Arin, dalında olgunlaşması bitmiş bir elma gibi, artık hasattı gelmiş son demde olduğu ortada. , yağmurla dolu bir bulut gibi, Doğum sancıları başlamış bir dişi misali sağa sola kıvrılıyordu. beyni kafasının içinden çıkacakmış gibi. Düşünmek geçmişe gidip gelmeler iyicene onu farklı bir insan haline getirmiş olmalı. Düşünceleri onu yavaştan yoruyordu...
Yağmur çiseliyordu. Başından aşağıya sular damla damla yere yumuşak bir inişin içindeydiler. Arin bundan hiç rahatsız olmuyordu. Ya da farkında değildi. O tamamen kendini kendine anlatıyordu. Arin, artık son deneyini yapmanın vaktinin geldiğini hisseder gibiydi. Çok derinden bir düşüncelere gidiyordu. Beyninin en derin köşesinde adeta bağırırcasına. Adeta beynine hesap sorarcasına emirler gönderiyordu. Nerden hatta var, neyi göremiyorum, neyi yapamıyorum. Ne eksiğim kaldı. Beyniyle kavga etmeye başlamıştı. Sihirli gaz bir daha olmayacak mı yoksa. Yağmur gittikçe hızlanıyordu. Dam- laların yerine Arin’in alnından yüzüne doğru akan minik bir şelale gibi sular akıyordu. Burnundan ağzından çenesinden aşağıya doğru akıp gidiyordu... aklım fikrim sende, senin gelişinde, seni ne zaman göreceğimde, seni nasıl göreceğimde, seni görür görmez ne diyeceğimde ne yapacağımda...
Sihirli gaz adeta dans edercesine balon jojenin içinden dışarı çıkıyordu. Arin sevinç göz yaşlarını umursamıyordu bile, çıkan renga renk gazı avucuna alıp içine çekiyordu. Böyle güzel kokan güzel renkte olan gazı öpercesine kucaklıyordu adeta. şişeyi aldı eline ve yukarı kaldırdı göz hizasından adeta bir sevgiliye bakar gibi bakıyordu. Güler gözlerle. Artık seni bütün insanlığa tanıtacak gün yakındır...
Yolun sonu yok ki. yol hep yeniden başlıyor. Arin için artık her şey yeni başlıyor. Sihirli gaz onun kontrolünde sihirli gazı bir kapalı cam şişeye alarak okulun kapısından dışarı çıktı. Dışardaki bütün kalabalığa rağmen hiçbir ses, görüntü, şekil, biçim onu umurunda değildi...