Akçakoca’da doğdu, Istanbul’da büyüdü. Büyüdü mü bazen sorar kendine, istediği bir şey olduğunda hala çocuk gibi atar kalbiciği. Koskocaman kadın gibi değil, ona kötü davrananlara küser çocuk gibi. Insanlara ruh diye bakar cinsiyet yaş ayırmadan. Güven, hala en çok inandığı duygu. Her an ölecekmiş gibi davransa da yaşamaya da bir o kadar hevesli. Gözleri arıza çıkarsa da güzel bakmayı bilir. Düzenli, az, basit, sakinlik içinde, usulca, kenardan kenardan yaşamayı destur edindi.
Hiçbir şey senin değil,
Hatta nefesin bile.
Geldiğin gibi gideceksin, Güzel, iyi anılmak olsun derdin. Bir de bolca gül,
Güldüğünde ölüm bile Sımsıcak görünür.