“Narin”, ruhun en ince kıvrımlarında yankılanan bir fısıltı. Kimi zaman bir kelebek kanadının sessiz titreyişi, kimi zaman karanlığın kalbinde beliren tek bir ışık damlası gibidir.
 
Bu hikâye yalnızca bir kadının içsel yolculuğu değil; her ruhun kendi gölgesiyle yüzleştiği, yaralarını sevmenin anlamını aradığı bir aynadır. Gerçek ile düş, görünür ile saklı olanın sınırında, ince bir sis perdesi gibi salınır.
 
Ve o perdenin ardında, seni bekleyen bir şey vardır. Belki bir ses, belki bir sessizlik… Belki de, kendin.