Bomonti’nin sisli sokaklarında başlayan hayat, kimi
zaman bir çocuk kalbinin taşıyamayacağı kadar ağır,
kimi zaman bir annenin sessiz gücü kadar aydınlıktı.
 
Tunç, kendi kırıklarından geçerek büyüdü; kayıpların,
yoksunlukların ve sessiz direnişlerin içinden yürüyerek.
Ama her adımında, arkasında duran bir gerçek vardı:
Hiçbir karanlık kalıcı değildir. 
 
Çünkü insan, kendi içindeki ışığı fark ettiğinde yol
kendiliğinden açılır.
 
Bu roman, yalnızca bir ailenin hikâyesi değil; hayatta
kalmanın, yeniden doğmanın, kendini bulmanın,
kırılmadan parlamanın felsefesidir. Sedef Hanım’ın
görünmez emeği, Tunç’un içindeki sanat kıvılcımını 
büyütüşü, Demir’in yarım kalan çocukluğunu omuzlayışı
ve Paris’te kesişen kaderler…
 
Hepsi tek bir soruya ulaşır: Bir insan, geçmişinin
gölgesinden nasıl çıkar ve kendi ışığını nereye taşır?
 
Kırılmadan Parlayanlar, hem bir anneye adanmış şefkatli
bir teşekkür mektubu, hem de hayatın tam ortasında, en
karanlık yerde bile bir ışık arayan herkes için felsefi bir
yolculuk. Bu sayfaları kapattığınızda, belki siz de kendi
içinizde saklanan ışığı görürsünüz.