Sonunda prens bana yaklaştı ama gözü beni görmedi. Hızla yanım- dan geçerek bir başka kadının yanına ilerledi ve atından inerek o kadına sarıldı. Ben ise elimde kalan boşlukla havaya sarıldım. Diğer bir deyişle avucumu yaladım.
Kadın ata binerek prensiyle mutluluğa ilerlerken, kar bastırdı. Üzerimdeki beyaz elbisenin etek uçları çamura bulanırken çıplak ayaklarıma vuran sert rüzgâr buz kesmeme neden oldu. Ayaklarım adım atmamı güçleştirecek şekilde titredi. Onlar hızla kaybolurken kaderime razı olmaya çalıştım. Bu soğuk hava da donacaktım. Kar taneleri bıçak kadar keskin olduğu için derime her temasında kesil- diğimi hissettim. Aldığım sık ve kesik nefesler ile daha ne kadar dayanabilirim bilmiyordum.
Belki de yere göğe sığdıramadığımız beyaz atlı prens dallamanın tekidir...