“(...)
Ertesi gün bisikletiyle gelip bahçe duvarının önünde durdu;
-Sizinle tanışabilir miyiz?” dedi.
-Merhaba, dedim. Tabi, tanışalım memnun olurum. Sizli başlayan konuşması senliye dönüverdi çocuk içtenliğiyle
-Benim adım Öykü, senin adın ne? diye sordu. O kadar seri konuşuyorduki sanki söyleyeceklerini günlerce ezberlemiş gibiydi.
-Sen ne güzel bir Öykü'sün Öykü, dedim. Bisikletiyle uçarcasına uzaklaştı... .......”