Her son yeni bir yol, hayatını kaderinin eline bırakmak istemeyen Efnan’ın, hayalleri gerçek olamayınca hayatını kaderinin eline bırakıp yola çıkmasının öyküsüdür.
Bu kitapta yaşanmışlıklar var. Pişmanlıklar, eğerler, geri dönememeler. Hatalar, yıllar, yağmurlar, rüzgârlar var. İsyan var, hem de öyle böyle bir isyan değil. Kalbinde paslanıp kalmış, yer etmiş, acısı ölene dek geçemey- ecek isyanlar... Ayrılıklar, hatıralar, ilk aşklar, son bakışlar, severken terk edişler var. Bir yaz akşamının verdiği huzur, çocukluk heyecanları, aile bağları, Efnan’ın annesinin kokusu, babasının onu affetmeden ölümü. Gidip de dönememek, af dileyip de affedilmemek var.
Baş tacı acılar vardır. Geçmeyeceğini bildiğin için
baş tacı yapılan acılar... Geçmeyen, sadece yıllandıkça alışılan acılar vardır. Bir acım var, bu acı artık benim baş tacım.
İşte hayat üç gündü: dün, bugün ve yarın. Dünüm yarınımı düşünmekle geçti, yarınım dünümün düşünüp yaptığı şeylerle... Bugünüm zaten yok olmuştu. Kendi düşüncelerimle kendimi mahvetmiştim. Bir insanın kendine verdiği zararı, hiç kimse ona veremezdi.