Hayat aslında hepimize sırlarla dolu bir yaşam sunarak gelmiştir, yaşa- manın değerlerini anlamak ve anlatmak ise biz insan oğluna düşen en yegane temel bir görev olmuştur. Mucizelerin varlığına şahitlik edecek kadar ilahi bir dokunuştur insan hayatlarına dokunmak, varlığımızın önemini ve neden var olduğumuzu düşünerek ve sorgulayarak, doğru- yu bulmak, doğru yolda ilerlemek ve doğruluk için savaş vermek kadar asil bir görev var mıdır sizce?
Yaşanılan her hayatın, muhakkak ki bir sorgusu ve cevabı vardır, önemli olanın ise sorgunun basit ya da zor olması değildir, cevabının da bir o kadar anlamlı olması gerektiğidir.
Peki doğruyu yanlıştan ayırt edebilen tek canlı insanoğlu olmasına rağmen, neden yanlışlar ile dolu bir hayat çizgisi belirlemek için uğraş veriyoruz? Hayatlarımıza keder ve karamsarlıkları sokmak sadece bizlerin elindedir, başkalarını suçlamak ya da karalamak acizlikten başka bir şey değil midir? Sevgi, saygı, hoşgörü, anlayış ne kadar zor olabilir ki? bunları yaşamak ve yaşatmak, var oluş nedenimizi kendimize göre sınırlandırıp, kendimize olan özgüvenimizi, saygımızı en önemlisi kendi- mize olan sevgimizi de sınırlandırmaya başlamış oluyoruz. Doğru olanı görmek, aslında kendi içimizdeki kişiyi benimsemekle başlayacaktır. Önceliklerinizi belirlerken, çıkarsız olmayı bilmek en kudretli yaklaşım- dır. Başarıyı yakalamanın sadece kendi elimizde olduğunu unutmadan, insanların hayatlarına çıkarsızca, bir beklenti oluşturmadan dokunmaya çalışın. Bunun için zengin ya da fakir olmanız gerekmez insan olun yeter, çünkü zaten var oluşumuzun kendisi bir mucizedir.