Seyahat etmeyi sevdiğimi her fırsatta söylüyorum. Hatta seyahat
etmeden geçirdiğim hafta olmuyor; bu kadar çok gezmeyi nasıl
başardığımı sorarsanız, sırrım basit; en çok, Kocaeli ’ye, İstanbul’a,
Ankara’ya, İzmir’e, Bursa’ya seyahat ederim. Bu nedenle  ‘İnsan önce
yaşadığı kentte seyyah olmalı,’  derim. Özellikle bahar gelince gezmek
isteriz. İnsanın içi, yerinde durmaz bu mevsimde. Gezi planları yapılır,
gidemeyenler üzülür; buradaki ortak nokta seyahat etme isteğidir.
Aslında gezgin olmak için paraya ihtiyaç vardır ama çok paraya ihtiyaç
yoktur. İsteklerimiz, beklentilerimiz gezmek, görmekle mi ilgili, yoksa
eğlenmekle mi? Kararınız gezginci olmaksa, lüks aramıyorsanız; fazla
paraya ihtiyacınız olmaz. Önce yakın çevremizi gezmeliyiz. Neresinde
ne var, ne yok bilmeliyiz. Küçük günübirlik geziler bu iş için uygundur. 
 
Gezgin olmak tutkudur, belki biraz da hastalık; ilacı yeni yerlere gitmek.
Ülkemizde ve dünyada o kadar çok görmeye değer yer, tanımaya
değer insan var ki…  Seyahat etmenin ne yaşı, ne de zamanı vardır.
Fikriniz neyse zikriniz de odur. Gidilecek yer çoğu zaman hiç aklımda
yokken ayağıma takılır, bir de bakmışsınız Türkiye’nin bir ucundayım.
Şu bir gerçek ki gezdikçe gezesin geliyor, olaylar, zincir halkaları gibi
uç uca eklenip gidiyor. Hele bu geziler yurdunuzda olursa, içiniz
ürpererek seyahat edersiniz.
 
Bu kitapta memleketimizin güzellikleriyle karşılaşılacak, belki de içinde
kaybolacaksınız. Umarım kendinizden bir şeyler bulacağınız bir çalışma
olmuştur.
 
                                                                                           Saygılarımla.
                                                                                           Allah’a emanet olun.