Nerede olursa olsun benim için insan, her hali, her işiyle, her yerde,
her zaman ön plandadır. Kimsenin kaşına, gözüne, elbisesine,
ayakkabısına dikkat etmem. Sempozyumları bunun için severim.
Akademisyenler genel olarak her halleriyle doğal insanlardır; bu
yüzden bilim eşliğinde güzellik dağıtıyorlar.  Bütün insanları
önemserim; yaptıkları işten, sözlerinden, insani davranışlarından,
sohbet konularından etkilenir, hatta çoğu zaman hayranlığım artar,
çekim alanlarına girerim. Duyurulan, başarıları gözümü yaşartır;
kendime pay çıkarır, yurdum, milletim adına gurur duyarım. 
 
Bir çalışmayı sürdürürken işbirliği içinde olmak doğaldır. İşi başarıya
ulaştıran; kullanılan aletler, yöntemler doğru bilgi, sabır, bağımlılık
derecesinde sevgidir.  Bir yeri özel kılan da geçmişidir. Şehirler canlıdır,
insan gibidir. Anıları vardır, insanın gözlerinin içine bakarak bir bir
anlatırlar, her şeyi biriktirir; sırası gelince göz önüne sererler. En güzel
anlattılarını mezarlık, şehitliklerde yaparlar. Buralarda yatan insanlardan
söz ederler; kısacası önden giden manevi değerlerimizi anlattıkları gibi
her insanın akıbetini hatırlatırlar.  
 
İnsan ruhunun fıtratında seyyah olma vardır; gezmek istedikten sonra,
paraymış, zamanmış, hepsi bahane,  şehirlerin sokaklarında hayat var;
bu arada bütün illerimizi ziyaret etme olanağı bulduğumu söylemeliyim.
Bu kitapta şehirlerin ruhunu bulabilirsiniz.
 
İlk Tarihçi, Seyyahların Piri olarak Hz. Lût Aleyhisselam kabul edilmiştir.
İnce bir yolda yürüyüş halindeyiz. Her canlı, bir gün ayrı ayrı, özenle
yazılmış hayat oyunu bittiğinde, doğumla geldiği yere geri döner;
zaten yaşamın anlamı  burada saklıdır.  
 
Konuyu Pir Sultan Abdal’ın sözleriyle sonlandırayım.
Seyyah olup şu âlemi gezerim,
Bir dost bulamadım gün akşam oldu.
                                                                                           Saygılarımla.
                                                                                           Allah’a emanet olun.