“Ayaklarımda on beş pontluk iskarpinler, üzerimde kırmızı karpuz kol çiçekli döpiyesim. Saçlarım belimden aşağı kadar upuzun. Bir de örüp sıkı bir topuz yapar, firketeyle tuttururdum arkamda, şöyle kocaman evlatçım.”
“Şu caddenin aşağısında bir kahvehane vardı o yıllar. Sahilden balık almaya inerdim takada tukada. Dönüşte kahvehanenin önünden geçerdim. Ben geçince bağırırlarmış. Koşun Ayla Hanım geçiyor, diye. Pehlivan gibi kadın, derlermiş. Her geçtiğimde kahvehanedeki bütün adamlar bakmaya dışarı çıkardı peşim sıra. Hey gidi günler, hey!”